Η Attica Group, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία & Χρόνιες Παθήσεις (ΙΝ-ΕΣΑμεΑ), υλοποίησε το εξειδικευμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Εξυπηρέτηση-Παροχή Συνδρομής σε Επιβάτες με Αναπηρία, Χρόνιες Παθήσεις & Μειωμένη Κινητικότητα».Τα στελέχη των πλοίων της Attica Group έλαβαν σύγχρονη εξειδικευμένη εκπαίδευση σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο, μέσα από βιωματικές ασκήσεις σε πραγματικές συνθήκες, από τον πλέον επίσημο φορέα εκπαίδευσης σε ζητήματα αναπηρίας στην Ελλάδα, το ΙΝ-ΕΣΑμεΑ.Ο επιβάτης, ψύχραιμος και ευγενικός, μας εξήγησε ότι, παρόλο που εκτιμά την διάθεσή μας να τον εξυπηρετήσουμε, η προσέγγιση μας τον έκανε να αισθανθεί ότι χάνει τον έλεγχο του σώματος του. Και τότε μας είπε κάτι που δεν θα το ξεχάσω ποτέ: «Το ότι δεν βλέπω, δεν σημαίνει ότι δεν μπορώΜέσα από αυτό το περιστατικό συνειδητοποίησα πόσο ουσιαστική είναι η εκπαίδευση που λάβαμε. Μου έμαθε τη λεπτή, αλλά κρίσιμη διαφορά ανάμεσα στο «βοηθάω» και στο «παρεμβαίνω».Ωστόσο, όσο προχωρούσε η εκπαίδευση, άρχισαν να δείχνουν ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον, κατανόηση και ετοιμότητα. Η αυτοπεποίθησή τους στην εξυπηρέτηση επιβατών με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις & μειωμένη κινητικότητα ενισχύθηκε, απέναντι στις ξεχωριστές ανάγκες κάθε επιβάτη..
Τι κρατάτε προσωπικά από τη διαδικασία της εκπαίδευσης; Υπήρξε κάποια βιωματική άσκηση που σας συγκίνησε ή σας έκανε να δείτε τα πράγματα και τη ζωή με διαφορετικό τρόπο;
Μία από τις πιο έντονες και συγχρόνως βαθιά βιωματικές στιγμές της εκπαίδευσης ήταν όταν ζητήθηκε από τα μέλη του πληρώματος να μετακινηθούν μέσα στο πλοίο είτε με δεμένα τα μάτια είτε με αναπηρικό αμαξίδιο. Ήταν συγκλονιστικό να συνειδητοποιείς πόσο δύσκολα μπορούν να είναι για κάποιους συνανθρώπους μας εκείνα που οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε αυτονόητα.
Αυτή η άσκηση μας δίδαξε, με τρόπο άμεσο και ουσιαστικό, τι σημαίνει «μπαίνω» στη θέση του άλλου» και πώς μπορούμε να προσεγγίζουμε ουσιαστικά την εμπειρία κάθε επιβάτη με διακριτικότητα και σεβασμό στις διαφορετικές ανάγκες.
Προσωπικά με βοήθησε να αντιληφθώ πόσο σημαντικό είναι να δημιουργούμε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε το πλοίο μας να είναι προσβάσιμο σε όλους, «αγκαλιάζοντας» τον κάθε επιβάτη. Ως καπετάνιος θεωρώ καθήκον μου να διασφαλίζω ένα ταξίδι ασφαλές, ανθρώπινο και αξιοπρεπές για όλους. Η ίση πρόσβαση δεν είναι προνόμιο, είναι δικαίωμα. Ο ρόλος μας είναι να εξασφαλίζουμε ότι κανείς δεν αισθάνεται αποκλεισμένος. Και αυτό δεν απαιτεί μόνο τις κατάλληλες υποδομές, αλλά και εκπαίδευση, κουλτούρα και πάνω απ’ όλα, σεβασμό.
Πηγή: newsit.gr | Συντάκτης: Αναστασία Αναστάσογλου
