Η εικαστικός Μαρία Κοντογιώργου μας εξηγεί τι είναι το ‘Killfears’, η διαδραστική μεγάλης κλίμακας εγκατάσταση που θα παρουσιάσει στο Ρομάντσο στις 26 Οκτωβρίου.
Η Μαρία Κοντογιώργου (MaRik) που έχει την έδρα της στο Άμστερνταμ, είναι σχεδιάστρια πρωτοποριακών προϊόντων, λογισμικού και εφαρμογών, εικονογραφεί πρωτότυπες ιδέες και αναμιγνύει νέες τεχνολογίες με παραδοσιακά μέσα για να δοκιμάσει νέους τρόπους εικαστικής έκφρασης. Παράλληλα με την προσωπική της δουλειά ως καλλιτέχνης, δημιουργεί εφαρμογές και ψηφιακά περιβάλλοντα για λογαριασμό εταιρειών όπως: Coca Cola, Intel, H&M, Jaguar, Hilton μεταξύ άλλων. Έχει εκθέσει τη δουλειά της σε χώρους όπως: the Royal Academy of Music (Λονδίνο), Μέγαρο Μουσικής (Αθήνα), Expo2005 (Ιαπωνία), Ολυμπιακοί Αγώνες 2004 (Αθήνα), Arbet (Λουξεμβούργο). Η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται ως μια «κυνηγός της ελευθερίας κι όμηρος του ονείρου». Της ζητήσαμε να μας μιλήσει για το τελευταίο της πρότζεκτ της για τον φόβο που το ονομάζει ‘Kill Fear’ και το σημαντικό μήνυμα που κρύβεται από πίσω του.
Τι είναι το ‘Killfears’;
Το Killfears είναι ένα έργο που ξεκίνησε από το 2012 με τη δημιουργία του βιβλίου “Kill it or it will kill you” και επιχειρεί να δώσει τα φώτα του σε ανθρώπους που πάσχουν από κρίσεις πανικού. Ο συνολικότερος στόχος του έργου είναι να δημιουργήσει ένα ομαλό έδαφος για τους ανθρώπους που πάσχουν από κρίσεις πανικού ή άλλης μορφής φόβου να τους ξεπεράσουν, και να απαλλαγούν από το δυσάρεστο αίσθημα της απόρριψης ή περιθωριοποιησης τους από το περιβάλλον τους. Το Killfears με τρόπο άμεσο και διασκεδαστικό βάζει το θεατή σε μια διαδικασία σκέψης του πυρήνα του που θα τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και εξελικτικά πνευματική ανάπτυξη.
Πώς σκέφτηκες το συγκεκριμένο πρότζεκτ;
Η ίδια έχω ζήσει το δυσάρεστο αίσθημα του φόβου μέσα από την μορφή της κρίσης πανικού σε νεαρή ηλικία ως συνέπεια μετατραυματικού στρες PTSD και το ξεπέρασα μόνη μου, χρησιμοποιώντας σαν όπλα την φαντασία και την λογική. Οπτικοποιήσα τους φόβους μου και σχεδίασα μια στρατηγική πώς να τους παγιδεύσω. ‘Έδωσα στον εαυτό μου υπερδυνάμεις ούτως ώστε να είμαι προετοιμασμένη όταν θα μου επιτίθενται (οι φόβοι) – διότι ακριβώς έτσι λειτουργεί η κρίση πανικού, έρχεται όποτε θέλει αυτή, απροετοίμαστο σε θέλει για να σε τρομοκρατήσει, έτσι τσουπ και σου κάνει το μυαλό και την ψυχή άνω κάτω – διότι πιστέψτε με- είναι πολύ δυσάρεστο να νομίζεις πως μπορεί να πεθάνεις επειδή μπήκες στο αεροπλάνο ή στο μετρό ή ξάπλωσες στο κρεβάτι σου. Κι επειδή δε μου αρέσει καθόλου να είμαι υποχείριο κανενός, ούτε καν των δικών μου δημιουργημάτων 😛 …Δημιούργησα ένα έδαφος “μάχης” κι αντί να με φοβίζουν αυτοί (οι φόβοι), θα φόβιζα εγώ αυτούς. Κι έτσι, θα τους ξεφορτωνόμουν μια και καλή. ‘Ετσι κι έγινε. Προτείνω μια λύση που ξέρω πως λειτουργεί. Λειτούργησε μαζί μου και με αρκετούς ακόμα που το δοκίμασαν. Από δούλος του φόβου έγινα πάλι ελεύθερος άνθρωπος και η μέθοδος έχει δείξει πως βοηθάει στο χειρισμό του φόβου, όπως και σαν μια πηγή έμπνευσης ως προς την ελευθερία. Η αλήθεια μας (αυτό που πραγματικά είμαστε) είναι ο στόχος στην ευημερία και απελευθέρωση του ανθρώπου, μα δυστυχώς, δεν αντέχουν όλοι τον εαυτό τους (αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση). Φυσικά, να αναφέρω πως η μέθοδος οπτικοποίησης του φόβου που προτείνω είναι ένα εγχειρίδιο παρέμβασης των φόβων και σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστά τη συμβουλή των ειδικών ψυχικής υγείας, αλλά δημιουργεί ένα συμπληρωματικό εργαλείο.
Ήταν δύσκολο να το φέρεις σε πέρας;
Δύσκολο είναι να νικήσεις το φόβο, να παλέψεις με το σκοτάδι σου, νιώθεις πως βυθίζεσαι και πλησιάζεις την άβυσσο, αλλά ευτυχώς, έφερα μια χούφτα άμμο πίσω. Αν καταφέρεις και νικήσεις την ίδια σου καταστροφική σκέψη, τότε δεν υπάρχει κάτι που μπορεί να σε σταματήσει να ακολουθήσεις το φως. Με το “φως” αναφέρομαι στη δημιουργία και την συνολική ικανοποίηση της ύπαρξης ως άνθρωπος. Το έργο “killfears” και η δημιουργία του βιβλίου “Kill it or it will kill you” έγιναν κάποια χρόνια αργότερα και είναι μια αυθόρμητη έκρηξη οπτικοποίησης του θέματος που συζητάμε.
Τι απήχηση έχει;
Μέχρι τώρα πολύ θετική, από ένα μεγάλο εύρος κοινού. Σύμφωνα με τους ειδικούς, το ‘Kill it or it will kill you” το εγχειρίδιο που βασίζεται και η έκθεση, προσεγγίζει το φόβο από την πλευρά αυτού “που υποφέρει” παρά απο την πλευρά του “ειδικού”. Μιλάει με μια φωνή που περιγράφει τις αγωνίες του ανθρώπου που πάσχει από κρίσεις πανικού με μεγάλη δόση χιούμορ δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο μια ομαλοποίηση της κατάστασής του παρά τη δραματοποιηση της.
Τι θα πρέπει να κάνει ο θεατής;
Ο θεατής καλείται να μην παραμείνει απλός θεατής, αλλά να γίνει ο δημιουργός. Συν-δημιουργούμε σε ενα περιβάλλον σκέψεων και συναισθημάτων, για να διασκεδάσουμε και να προκαλέσουμε το νου. Ο θεατής / συν-δημιουργός του “Killfears” είναι αυθεντικός στη σκέψη κι έρχεται με καλή πίστη για να διαπιστώσει ότι δεν ειναι μόνος.
Τι θα δει, επομένως, κάποιος που θα επισκεφτεί το Ρομάντσο;
Η έκθεση στον τοίχο από μεγάλης διάστασης σχέδια και κενό λευκό, αφήνουν χώρο στον επισκέπτη να εκφραστεί. Τα σχέδια και τα μηνύματα τον προσκαλούν να μοιραστεί τις σκέψεις του και τις αγωνίες του γράφοντας ή σχεδιάζοντας με μαρκαδόρους σαν συνέχεια των σκέψεων του συγγραφέα. Ο επισκέπτης, μέρος ζωτικό της δημιουργίας του “Killfears’ συμμετέχει σε ένα παζλ φόβων κι αγωνιών, που αναζητούν λύτρωση.
Μπορείς να σκοτώσεις τους φόβους;
Φυσικά και μπορείς αν πραγματικά αυτό θες. Αλλά θα πρέπει να είσαι ελεύθερος, ή να αγαπάς την ελευθερία, που σημαίνει πως πρέπει να αντιμετωπίσεις την αλήθεια σου. Αυτό που είσαι κι όχι αυτό που νομίζεις ότι είσαι ή αυτό που οι άλλοι θα θέλανε να είσαι. Να αγκαλιάσεις αυτό που είσαι και να είσαι αυθεντικός. Φυσικά και δεν είναι εύκολο, αλλά είναι εφικτό. Αν η προσωπική γαλήνη ήταν εύκολη, όλοι ευτυχισμένοι θα ήμασταν! Πολλοί, όμως, είναι αυτοί που απολαμβάνουν τη φοβική τους ύπαρξη, διότι τους δημιουργεί ένα δράμα και το δράμα είναι αυτό που τους δημιουργεί ευχαρίστηση διότι ενεργοποιεί έντονα συναισθήματα (και τα αρνητικά μπορούν να είναι πολύ πιο έντονα από τα θετικά) – κι έτσι νιώθουν ζωντανοί. Αυτή η επιλογή μοιάζει πιο ανώδυνη (προσωρινά τουλάχιστον, από την εξερεύνηση της αλήθειας). Αυτοί ζουν το δράμα τους.
Ποιο είναι το καλύτερο πράγμα που έχεις ακούσει γι’ αυτό; Και το πιο περίεργο;
Το καλύτερο που έχω ακούσει είναι ότι σε κάποιους άλλαξε τη ζωή τους για το καλύτερο και πως τους βοήθησε να απαλλαγούν από τους φόβους τους. Το πιο περιέργο είναι γιατί ένας “χαρούμενος” άνθρωπος σαν εμένα γράφει για κάτι τόσο “σκοτεινό”. Η απάντηση είναι πως είμαι χαρούμενη ακριβώς επειδή αντιμετώπισα το σκοτάδι.
Kill it or it will kill you…
BIOS Ρομάντσο, Αναξαγόρα 3 – 5
Παρασκευή 26 Οκτωβρίου
Ώρα Προσέλευσης: 18.30
Είσοδος Ελεύθερη
Facebook event εδώ
